Keiharde maatregelen

Het woord tolerantie heeft zo’n positieve klank in het Nederlands dat de uitdrukking ‘zero tolerance’ onvertaalbaar is. Stel je voor: nultolerantie! Toppunt van onverdraagzaamheid! In plaats daarvan behelpen wij ons met de term die klinkt als de titel van een pornofilm: keiharde maatregelen.

Keihard moet worden opgetreden tegen zinloos geweld, moslimradicalisme, onveilige vliegtuigen, hondenpoep, corrupte ambtenaren, vogelgriep, en vooral tegen alle softe uitingen van de verwerpelijke jaren ’70: uitgeprocedeerde asielzoekers die niet worden uitgezet, incest, horizonvervuilende windmolens, en in het algemeen tegen het gedogen in al zijn facetten. Uitroeien!

Brandpunt van deze manie wordt gevormd door het vraagstuk van asielzoekers en medelanders van buitenlandse komaf. Met argusogen wordt elke uiting van gebrekkige integratie bekeken – om daar keihard tegen op te treden, natuurlijk. De hoofddoek is met zoveel passie in de ban gedaan dat deze inmiddels door een nieuwe generatie doorgaans goed geïntegreerde moslima’s fier wordt gedragen ten teken van verzet.

Ketelmuziek, die kwestie hoofddoek. De moslima’s bewijzen met hun statement eerder hun geslaagde integratie dan het tegendeel. Want ook van vaderlandsche kant neemt ketelmuziek een belangrijke plaats in. Neem al Pim Fortuyn, aanstichter van de nieuwe flinkheid. Weerklank kreeg hij niet alléén door zijn oproep, de rug te rechten en hard beleid te durven voeren; tenminste twee andere boodschappen stuurde hij voortdurend mee: rancune en spel. Pim verkocht zijn boodschappen hard, wetend dat ze zo extra zouden aankomen. En zijn aanhang genoot. Speel, Pierrot!

En kijk door wie zijn beleid wordt uitgevoerd: een vrouw die in het gevangeniswezen heeft geleerd dat zwakheid tonen onvergeeflijk is. Wat ironisch! Direct slaat de stemming om. “Het mogen dan illegalen zijn, het zijn tenminste ónze illegalen!” klinkt het in vele dorpen. Ketelmuziek! Eens te meer blijkt dat in Nederland een praktische tolerantie woont die ook door de grootste Nederlander aller tijden niet wordt omgestoten. Zou hij zelf volte-face hebben gemaakt en generaal pardon hebben verleend, als hij aan het roer had gestaan?

Ketelmuziek, ook de term ‘keiharde maatregelen’ al. Als vertaling van ‘zero tolerance’ niet adequaat, omdat niet de strenge straf maar de grote pakkans maatgevend is. ‘Lik op stuk’ is de eigenlijke term. Waarom wordt die zo weinig gebruikt in de Nederlandse politiek? Misschien omdat die de draconische ondertoon mist die men zo graag overbrengt? Ketelmuziek!

Geen reden tot genoegzame tevredenheid, deze rol van ketelmuziek. ‘Wij’ hebben onze tolerantie niet opgegeven zoals men in Europese hoofdsteden dacht, het was ‘alleen maar’ ketelmuziek. Het is geruststellend, maar ook tragisch; tijdgenoten nemen dit toneel vaak véél te serieus. Zowel de angst die Fortuyn opriep, als het vuur waarmee zijn beleid wordt uitgevoerd, getuigen daarvan. En dat maakt slachtoffers.

M. nam als facility manager gunsten aan van een schoonmaakbedrijf, net toen witteboordencriminaliteit in de publieke aandacht kwam. K. had naaktfoto’s van zijn kleinkinderen op zijn computer, net toen incest als maatschappelijk probleem nummer één werd herkend. Ketelmuziek! Maar beiden werden vervolgd door officieren met de energie van zeloten die het Kwaad de wereld uit gingen helpen. En dat is aangekomen. Keihard.